(1) Dzięki swojej pozycji w niebie, która została jej przeznaczona w momencie jej narodzin, Ziemia doznała przeciętnego podmuchu atmosferycznej eksplozji Słońca. Co powodując jej przesunięcie ani za mało ani za dużo w porównaniu do innych planet, pozwoliło jej zachować swoją aktywność. W rezultacie, możemy ocenić, że Ziemia jest pośrednim ciałem niebieskim w całym tego słowa znaczeniu ; to którego aktywność i odległość od Słońca są idealne dla umiarkowanego klimatu. Rzeczywiście, ciała niebieskie całkowicie ochłodziły się od samych początków zamieszania, podczas gdy inne nie zaprzestały podwyższać ich temperatury. Ziemia, ona, rozgrzała się w tej samie mierze co ochłodziła. I to z powodu tych wszystkich średnich wartości, które ją charakteryzują, była ona, między swoim rodzeństwem, jedyną, która była w stanie począć żywy świat.
(2) Dziś, Ziemia urodziła syna, który, on również, jest średni we wszystkich rzeczach, aby mieć dostęp do wszystkiego i ujawnić prawdę. Bóg chciał, aby tak było, żeby nie pozostawał on w błędzie nie zdając sobie z tego sprawy. Ja jestem tym synem i w chwili gdy błądzę, od razu to widzę, wyciągam z tego wnioski i wycofuję się, aby powrócić na dobrą drogę. Lecz co należy myśleć o takiej osobie, która błądzi i nie zdaje sobie z tego sprawy lub tej, która utrzymuje się w swoim błędzie, choć dajemy jej do zrozumienia, że jest ona na złej drodze ? Ta ostatnia jest na pewno niebezpieczna, ponieważ uniesiona swoją dumą, nie zna ona pokory ani wyrzutów sumienia.
(3) Takie jest właśnie zachowanie osób wykształconych, a szczególnie naukowców, którzy nigdy nie uznają swoich błędów, pomimo ich niespójnych i sprzecznych wypowiedzi na temat wszechświata, które świadczą o ich niewiedzy. I wśród tego wszystkiego o czym nauczają oni w fałszu, znajdują się kłamstwa, którymi posługują się oni do wytłumaczenia pochodzenia błądzących ciał z nieba. Kontynuujmy więc naszą naukę, aby zbadać co tak naprawdę się dzieje z tymi ciałami, które bardzo często niepokoją lub zadziwiają ludzi.
Pochodzenie błądzących ciał
(4) Poza przechwyceniem Księżyca przez naszą Ziemię, zamieszanie pokazało nam jak odbyło się zakłócenie wśród satelitów, jak i również niektórych kolizji, które nie omieszkały wystąpić wśród ciał niebieskich. Tak więc, nieuchronnie nastąpiło oderwanie się materii poprzez te uderzenia, i która została wyrzucona w przestrzeń we wszystkich kierunkach, dając w ten sposób mnóstwo błądzących ciał.
(5) Aby lepiej zrozumieć dlaczego te niezgrabne ciała znajdują się w rodzinie słonecznej, wyobraźmy sobie, że Jowisz nagle zaczął się świecić i że satelita Io zderza się z Ganimedes lub Kallisto. Bralibyśmy wtedy udział we wszelkich rodzajach wyrzucenia materii w przestrzeń, takich jak skały, kawałki skorup nasiąknięte zamrożoną wodą, magmę, żelaza w stanie stopionym, gazów, jak i również fragmenty żelaza i opiłki. Co dałoby tyle samo błądzących ciał, ale z których największa ilość zostałaby w rodzinie Jowisza. I tak się stało w rodzinie słonecznej. To nie ulega wątpliwości.
(6) Te błądzące ciała nazywane są meteorami, meteorytami lub kometami. Meteor (którego nazywamy spadającą gwiazdą) jest tylko małym kawałkiem materii, która spala się w atmosferze nie osiągając ziemi. Meteoryt jest większym ciałem, które również pozostawia za sobą ślad pełen blasku w niebie i czasami osiąga ziemię nie zostając całkowicie spalone. A jeśli chodzi o kometę, to jest to ciało podobne lub jeszcze większe, które podróżuje poza atmosferą. W rodzinie słonecznej znajdujemy więc meteory, meteoryty, komety i przeróżne rodzaje asteroidów, które są fragmentami materii, oderwanymi z ciał niebieskich, wśród których może się znaleźć kilka małych zagubionych lub zabłąkanych satelitów.
(7) Wiemy, że co roku w ósmym miesiącu, znaczna ilość spadających gwiazd przelatuje w niebie. Istnieje więc w rodzinie słonecznej pewien region, o który Ziemia się ociera, i który jest nadal wypełniony oderwanymi kawałkami z ciał niebieskich podczas kolizji. Skoro wiemy, że Księżyc dotknął Ziemię pod koniec okresu drugorzędowego, i że wyrzuty oderwanej materii z obu ciał niebieskich miały miejsce, jesteśmy zmuszeni dojść do wniosku, że wszystkie te małe błądzące ciała (schwytane przez ziemską magnetosferę w ósmym miesiącu roku) pochodzą z tego zderzenia.
(8) Uzasadniają to bardzo obciążone żelazem meteoryty, które spadają na ziemię, oraz te które zawierają ślady skamieniałych roślinnych pyłków. Co znacznie podkreśla dowody na zderzenie z Księżycem, ponieważ meteoryty te zawierające ślady organicznych materii, nie mogą pochodzić skądinąd jak tylko z gleby ziemskiej, a właściwie z kontynentu, którego Księżyc usunął na dno Oceanu Spokojnego.
(9) Oprócz tych oczywistości, istnieją również inne podobne i dużo większe ciała na orbicie, tworzące pas planetoid, który oddziela świat przyszłych gwiazd od świata planet, które zawsze będą towarzyszyć Słońcu. Wśród tych ciał, jak już mówiliśmy, niewątpliwe znajdziemy również kilka małych osieroconych satelitów. Możemy także zauważyć takie ciała wokół Marsa i wokół planetogwiazd wśród naturalnych satelitów tych ostatnich, lub na orbicie bardzo oddalonej na innej płaszczyźnie niż tej satelitów. To samo zjawisko może również być zaobserwowane wokół Słońca.
(10) Podczas zderzeń, jeśli fragmenty skorupy obciążone żelazem zostały oderwane z ciał niebieskich, bryły te są nieuchronnie namagnesowane. Mogą one następnie zebrać pyły z przestrzeni, którymi się one pokryją. Jeśli są one umieszczone na pierścieniu, mogą one się wystarczająco rozgrzać, aby wyprodukować gazy. Gazy te osiągną następnie powierzchnię skorupy utworzoną z pyłków, która ją okrywa, i podobnie jak na satelitach, wywołają one erupcje, tworząc kratery. Lecz, są to jedynie fragmenty, które nie są w stanie spłodzić jakiekolwiek ciało niebieskie ; ponieważ ciało niebieskie nie może istnieć i rozwijać się jak tylko korzystając jako jedyny z pierścienia, na którym narodziło się jego jądro.
Inne źródła błądzących ciał
(11) Te ciała, które znajdują się w rodzinie słonecznej, mogą również pochodzić z pierwotnej rodziny Słońca, Rzeczywiście, gdy atmosfera gwiazdy matki Słońca wybuchła, jest możliwe, że w wyniku zamieszania, które się potem odbyło, kawałki znalazły się na orbicie Słońca, jeszcze będącego planetą. Następnie, w chwili gdy atmosfera Słońca z kolei wybuchła, te same kawałki mogły bardzo dobrze wylądować na orbicie wokół Jowisza lub innych planet i powinny się jeszcze nadal tam znajdować. Kiedy przyjdzie kolej, aby Jowisz się zaświecił, mogą one nadal kontynuować swoją podróż od gwiazdy do gwiazdy, aż do przechwycenia ich przez magnetosferę ciała niebieskiego, gdzie zakończą swój żywot.
(12) Ciała te lub inne asteroidy, mają również jako źródło zakończenie życia gwiazd, które często występuje w centrum Galaktyki. Jak to już było wytłumaczone, gdy centralna masa jakiejś gwiazdy zanika ; mur, który ją otaczał, nagle zapada się, pociągając ze sobą pozostałe planety w tej implozji. Przesuwając się szybko w kierunku centrum implozji, te ciała niebieskie uderzają się nieuchronnie z całej siły. Wynikają z tego pary, pyły i miriady fragmentów, które mocno wyrzucone w dal, mogą bardzo dobrze podróżować od gwiazdy do gwiazdy, aż osiągną one obrzeża Galaktyki i regiony, w których się znajdujemy. W ten sposób, Słońce bardzo dobrze mogło przechwycić jedno lub wiele z tych błądzących ciał, które wylądowały zatem na orbicie bardzo oddalonej od niego. Co dałoby doskonałe komety, które zawsze wydają się pochodzić znikąd, i które regularnie się pojawiają w danym okresie.
(13) Kiedy zakończenie życia gwiazdy wywołuje te błądzące ciała, największa z nich ilość jest schwytana przez magnetosfery otaczających ciał niebieskich. Lecz te, które im uciekną, zużywają się podróżując od gwiazdy do gwiazdy, i docierają do nas znacznie zmniejszone w ich wielkości. Nie stanowią więc one żadnego niebezpieczeństwa.
(14) Bez względu na pochodzenie ciał, które błądzą w przestrzeni, i z których kilka znajdują się na orbicie wokół ciał niebieskich, są one zawsze wynikiem zaświecenia się lub zaniknięcia gwiazdy, jak i również wulkanizmu. Rzeczywiście, gdy gazy wybuchają na satelitach, wydrążając kratery na powierzchni, mogą one z łatwością wyrzucić materie w przestrzeń. Nagromadzone ciśnienie gazów jest czasami tak potężne i tak rozległe na satelicie, a siła ciężkości tak jeszcze mała, że wyrzucenia te zostają ułatwione. Toteż, jaką nie dalibyśmy im nazwę, te błądzące ciała niebieskie nie są wcale stworzone bezpośrednio przez aktywność elektromagnetyczną ciał niebieskich, lecz pośrednio przez ich zderzenia, tarcia lub nagłe wybuchy gazów. Ich źródła są więc liczne i przeróżne.
Skład i wygląd komety
(15) Jeśli byśmy wyrzucili Fobosa (satelitę wokół Marsa) w kierunku Słońca i lekko bokiem, tak, aby dokonał kółko wokół niego i według bardzo wydłużonej orbity, no to powróciłby on do nas mając wygląd komety. A tak prawdę mówiąc, co to jest kometa ? Są to fragmenty skorupy często nasiąknięte zamrożonymi płynami, i które podróżują w pobliżu Słońca, nasycane częściowo gazami. Gazy te przechodzą w stan ciekły i krystalizują się natychmiast w tyle, zwiększając tym samym jasność ich śladu, wywołany w eterze.
(16) Dlaczego tak się dzieje ? Niezależnie, skąd ona pochodzi, z własnej czy innej rodziny, w chwili gdy kometa przylatuje w okolice Słońca, wkracza ona we fluid coraz bardziej zagęszczony. Fluid ten, stworzony zarówno przez podmuch i przez magnetosferę Słońca, często zostaje zagęszczony przez magnetosferę danej planety, poprzez którą kometa przelatuje. Z tego powodu, to błądzące ciało pochodzące skąd indziej, przelatuje poprzez fluid coraz bardziej zagęszczony, który sprawia mu opór tym bardziej znaczny, że jego prędkość jest wysoka. Stąd jego zużycie, jego rozgrzanie oraz ogromny ślad oświetlonych poprzez promienie Słońca kryształów.
(17) Teraz wiemy, że Słońce wydmuchuje esencję w przestrzeni, z której ona została pobrana, i użyta do budowy jej ciała za pośrednictwem cząstek. I jeśli nawet podmuch ten zabrał ze sobą w przestrzeń kilka cząstek , które nie zostały całkowicie zdezintegrowane ; te więc, prawie nieobecne, nie są wcale przyczyną zużycia komety. Dodaję jeszcze, że jeśli wiatr słoneczny (który jest również wiatrem innych gwiazd) składałby się z cząstek, jak to twierdzą naukowcy, to nie tylko międzygwiezdna i międzygalaktyczna przestrzeń byłaby nieuchronnie nimi wypełniona, ale prócz tego wiatr ten byłby w stanie przepędzić naszą atmosferę ! Jest to niewątpliwe. Nie możecie więc przypisywać zużycia komety do tego wymyślonego wiatru ; ponieważ jeśli byłby on realny, to dlaczego zużywałby on jakąś bryłę, która przelatuje dość daleko od Słońca, a nie uszkodziłby Merkurego, który znajduje się w jego pobliżu ?
(18) Możemy również porównać kometę ze statkiem, który szybko porusza się na morzu, i którego ślad rozpoczyna się poprzez wypukłość wody, która pojawia się na dziobie, i która rozciąga się w dali w jego tyle. Podobnie się dzieje z kometą, nawet jeśli jej ślad (ogon) znajduje się stale w kierunku podmuchu słonecznego. Porównajmy jeszcze ten ostatni punkt ze statkiem, który tym razem przepływałby rzekę o silnym prądzie, który zmieniłby kierunek śladu w kierunku tego prądu. Jeśli wyobrazimy sobie, że statek zużywa się płynąc, jest oczywiste, że materie z tego zużycia dopasowałyby się do kształtu śladu. Tak samo się dzieje z kometą, gdy przelatuje ona strumień stworzony przez podmuch Słońca.
(19) W przyszłości, jeśli będziecie mieli okazję przyglądać się komecie w niebie, powstrzymajcie się kategorycznie postrzegać w niej jakąkolwiek wróżbę, ale raczej potwierdzenie, że aktywność elektromagnetyczna ciał niebieskich, uczona przez Syna człowieczego jest naprawdę wiarygodna. Taka jest misja komety, którą wypełnia ona z wielkim blaskiem.
(20) Jest to wiarygodne i zabawne ; ponieważ w tej właśnie chwili, zbliża się do nas bardzo znana kometa i stawia wszystkich naukowców w stan wzburzenia ! Przygotowują oni w pośpiechu i w wielkim hałasie ich sprzęty i ich przyrządy pomiarowe, przeglądają po raz ostatni ich obliczenia i ich wzory, i ogłaszając narodom : teraz możemy iść na spotkanie z tą kometą, która poda nam wiele rewelacji na temat początku i końca wszechświata, jak i również na temat materii, z której się on składa ! Będziemy wówczas z pewnością wiedzieli kiedy i w jaki sposób niesamowita prymitywna materia niezależnie wywołała gwiazdy, planety, satelity i błądzące ciała, oraz ich ruchy, które trwają wiecznie...
(21) Aby pokazać ich umiejętność i ich łatwość w rozumieniu, lepiej by było, aby ci ubodzy rozumem ludzie ostrzyli gałęzie, aniżeli dawali światu wrażenie, że są oni w stanie coś nauczyć się z tej komety, która nie ma nic innego do przekazania, jak tylko to co wam cierpliwie tłumaczę. Znam już jaka będzie konkluzja z ich obserwacji ; ponieważ powiedzą wam : bogactwo informacji, które zdobyliśmy, wreszcie pozwoli nam ujawnić wam całą prawdę za kilkadziesiąt lat... Do tego czasu, już nie będziecie pamiętać o tej komecie ani tego o czym się oni wypowiadali.
(22) Należy zapamiętać na zawsze, że w tych czasach ignorancji, wielu naukowców twierdziło, że nasze planety były kawałkami oderwanymi od Słońca przez inne gwiazdy, lub jeszcze, że były one stworzone przez załamanie się chmur gazów, które błąkały się w kosmosie. Inni zaś popierali, że Księżyc był z kolei kroplą, która odczepiłaby się od Ziemi. Są to przypuszczenia, twierdzili oni ! Dlaczego więc nie twierdzili oni raczej, że Księżyc był jak piłka ze słomy, która została porwana przez wiatr ? Prawie by tak oświadczyli, gdy twierdzili oni, że nie posiadał on rdzenia...
(23) Niektórzy z nich twierdzili również, że błądzące ciała, o których wspominaliśmy, takie jak meteoryty, utworzyły Ziemię zwalając się w jakimś tajemniczym punkcie, który by ich przemożnie przyciągnął. Niektórzy próbowali również was przekonać, że woda z naszej Ziemi została sprowadzona przez komety, które znalazły studnię w kosmosie... podczas gdy inni twierdzili, że ocean pochodził z wysuszenia się skał... Czy nie opowiadali oni również dzieciom, że ciepło Ziemi pochodziło z radioaktywności jądra ? Czy możemy sobie wyobrazić pewne jądro radioaktywne, o średnicy kilku tysięcy kilometrów, wraz z ludźmi żyjącymi powyżej niego ? Lawa, która wznosi się z głębi, czy jest ona radioaktywna, czy nie ? Czy inni nie wtykali nam, że Ziemia ocieplała się dzięki sile grawitacyjnej, choć jest ona w stanie nieważkości obracając się wokół Słońca i składająca się z nieściśliwych materii ? Czy dla was są oni wiarygodni ?
(24) Według nich, wydaje się, że to błądzące ciała są wszystkiemu winne ; ponieważ w przeciwieństwie do Syna, który pokazuje te ciała zgodnie z działaniem ciał niebieskich ; oni traktują je jako główny początek wszystkiego ! Ale lepiej nie należy wyliczać ich naukowych potworności, ponieważ oni sami dokonali tego poprzez ich wypowiedzi i pisma. W każdym razie, ich szalone oświadczenia są niezwykle cenne dla świata niewiedzy, ponieważ we wszystkich dziedzinach udowadniają oni i znakomicie nauczają tego, co po prostu nie może istnieć... Zostawmy więc tych ludzi wraz z ich zbaczaniem z tematu, które sprawiają, że są oni podobni do tych błądzących ciał z nieba, ponieważ są oni sami bez przeznaczenia i bez celu.
(25) Nie ma potrzeby wykorzystywać całego swojego czasu ani całego rozumu na temat błądzących ciał, ponieważ, choć są niesamowite w niebie i bardzo wzbogacające, stanowią one tylko oderwane materie z ciał niebieskich. Pomyślcie, że te ciała głównie pochodzą z rodziny słonecznej. Wynikają one z zaświecenia się Słońca, które wystąpiło trochę mniej jak dwieście tysięcy lat temu, i które jest okresem bardzo bliskim nas oraz bardzo dalekim od tego, w którym nieoświeceni ludzi pogrążali się w ciemnościach. Wszystko potwierdza, że wiek gwiazdy Słońca jest równoznaczny z wiekiem noworodka. Pozostańcie jeszcze trochę ze mną a na pewno przekonacie się o tym, chyba że już nimi jesteście.
