(1) Bez materii, nie może być siły, i bez siły, nie może być mas. I nie ma kilku sił we wszechświecie, lecz wyłącznie różne postacie siły uniwersalnej, która dotyczy esencji, magnetosfer, linii siły, pierścieni, cząstek, ciał niebieskich, oraz żywych istot. Otóż, magnes do którego sięgamy, jest jej przedstawieniem, ponieważ jego aktywność jest jednocześnie źródłem i skutkiem tej jedynej siły, która jest również nazywana energią.
(2) Prąd elektryczny jest tą twórczą energią, która tworzy małe satelity przy pomocy magnetosfer, linii siły i pierścieni. Widzimy w ten sposób esencję przestrzeni stającą się stopniowo masami. Co nam udowadnia, że esencja przechwytywana przez magnes generatora, który z niej tworzy linię elektryczną, pochodzi z przestrzeni międzygalaktycznej. Rzeczywiście, esencja z przestrzeni jest zagęszczona po raz pierwszy przez ogólną magnetosferę Galaktyki ; po raz drugi przez magnetosferę Słońca, która znajduje się w łonie tej z Galaktyki ; po raz trzeci przez magnetosferę Ziemi, która znajduje się w łonie tej ze Słońca ; i wreszcie po raz czwarty przez magnetosferę magnesu generatora, która znajduje się w łonie magnetosfery ziemskiej. Zagęszczona w ten sposób przez kolejne cztery razy, esencja przestrzeni staje się ostatecznie drobnymi cząstkami elementarnymi. Elektryczność, stworzona przez te cząstki elementarne i wyprodukowana przez człowieka, jest więc ostatecznie zagarniętą z magnetosfery ziemskiej.
Obwód elektryczny
(3) Gdy elektrony wędrują pionowym rządem, tworzą one linię elektryczną. Linie siły, które opuszczają północną półkulę w przestrzeni i wracają na południową półkulę magnesu, są również liniami elektrycznymi pozbawionymi przewodów. Prąd elektryczny jest więc linią siły, obdarzoną lub pozbawioną przewodu. Przewód, jak i jego nazwa, wyłącznie przewodzi. Lecz, składająca się z elektronów, elektryczność jest nieuchronnie materialna ; ponieważ tak małe jakie by nie były, elektrony są prawdziwymi masami. Co oznacza, że jeśli nagle, masy te mogłyby się zebrać w jedno miejsce, doprowadziłyby one do stworzenia większej masy, satelity na przykład. I jeśli nadal docierałyby one wielką ilością do tego satelity, jego masa zwiększałaby się tym bardziej. Jest to wiarygodne i pewne.
(4) Poprzez burze, ludzie od dawna postrzegali siłę elektryczną i jej moc. A kiedy znaleźli środki do jej produkcji, skopiowali oni ciała niebieskie nie będąc tego świadomi. I do tej pory nie wiedzą o tym, inaczej znaliby oni aktywność ciał niebieskich, i cały wszechświat byłby im ujawniony. Niewiele potrzeba, aby zrozumieć tę aktywność ; wystarczy porównać generator do ciała niebieskiego, jak pokazane :
(5) Oto konkordancja generatora i ciała niebieskiego, które oba są magnesami potrzebującymi stronę DOSTARCZENIA i stronę ZUŻYCIA elektronów, aby się uaktywnić, ponieważ bez zużycia nie ma wcale możliwości dostarczenia ani prądu. Tutaj, na rysunku po lewej, zużycie jest reprezentowane przez opór. A na rysunku po prawej, zużycie to jest reprezentowane przez pierścień (widoczny tutaj w przekroju), który jak to zobaczymy, nie przegapi możliwości stworzenia satelity, który również będzie stanowić wiarygodny elektryczny opór. Na tych oporach, elektrony są w części zużywane, i to co pozostanie powraca do generatora lub ciała niebieskiego. Zatem, jest konieczny obwód. A ten utworzony jest przez przewody tam i z powrotem na generatorze, i przez linie siły tam i z powrotem na ciele niebieskim, które są również liniami elektrycznymi, lecz pozbawionymi przewodu.
(6) Postrzegajcie wyłącznie to co jest pokazane, i pomyślcie, że ciało niebieskie jest otoczone znaczną ilością linii siły, a nie tylko jedną jak na rysunku po prawej. Jeśli zwiększylibyśmy podobnie ilość obwodów i oporników wokół generatora, ten wówczas działałby intensywniej, ponieważ im więcej jest oporników tym więcej generator (którym jest również ciało niebieskie) produkuje energii elektrycznej. A tak jest, ponieważ magnes generatora ciągle odnawia linie elektryczne, produkując zużytą ilość. To nam wskazuje, że w jednym przypadku, jak i w drugim, to zużycie wymaga dostarczenia.
Przewody elektryczne
(7) Wszystko to naprowadzi nas na właściwy trop. Na razie pomyślmy, że drut elektryczny pozostałby przewodem, jeśli uczynilibyśmy z niego sferę. Ciała niebieskie są również przewodzącymi sferami połączone jedne z drugimi przez linie siły i pierścieniami. Lecz, aby wyjaśnić aktywność ciał niebieskich, należy zaobserwować przede wszystkim, że elektrony nie wędrują wewnątrz masy przewodów jak to się twierdzi, lecz wokół nich. Kiedy energia elektryczna jest za duża i zmuszona do częściowego przejścia w przewodzącym metalu, metal ten rozgrzewa się przez opór i w końcu się topi. I otóż to zjawisko oporu roztapia powierzchnię rdzenia ciała niebieskiego, wokół którego występuje spawanie elektronów, zwiększając tym samym jego objętość.
(8) Przekonamy się, że niezależnie od ciała niebieskiego (satelita, planeta lub gwiazda), rdzeń jego jest z żelazoniklu, który jest czystym wytworem energii elektrycznej, oznacza to całej aktywności elektromagnetycznej. Z tego powodu, metal ten jest najlepszym z magnesów. Ale, rozumiemy, że jeśli energia elektryczna przechodziłaby przez masę przewodów a nie wokół nich, cała objętość rdzenia ciała niebieskiego byłaby gorąca w sposób równomierny. Byłby on gorący lecz pozostałby stały, ponieważ nic nie istnieje takiego co mogłoby utrzymać w stałym stanie topnienia takiej masy.
(9) Prócz tego, jeśli rdzeń ciała niebieskiego byłby całkowicie w stanie stopionym, nie byłby on w stanie być namagnesowanym. Dlatego, nie posiadałby on magnetosfery, linii siły, pierścieni i satelitów. W tym przypadku tak nie jest, ponieważ rdzeń jest zimny i sztywny od środka aż do powierzchni, która jedynie ona, jest gorąca i w stanie stopionym na niewielkiej głębokości. Co nie jest wcale przeszkodą dla jego namagnesowania, które jest jego aktywnością elektromagnetyczną.
(10) Najważniejsze jest więc udowodnić, że energia elektryczna nie przechodzi wcale przez całość masy przewodów. Jak możemy to osiągnąć ? Przede wszystkim, powinniśmy zrozumieć co to jest metalowy przewód. Metale są wykonane z kryształów. A kryształy są wynikiem ochłodzenia materii, która je wyrzeźbiła kurcząc się. W metalu, który jest w stanie stopionym, nie ma kryształów, te ostatnie nie będąc w stanie się pojawić, jak tylko podczas jego ochłodzenia.
(11) Lecz, w sztywnym metalu, utworzonym z kryształów, istnieją szczeliny, w których prąd elektryczny może w części płynąć. Prąd ten składa się z elektronów, które są masami. A kryształy również składają się z cząstek (małych mas) zespawane ze sobą przez ogromny nacisk wywołany przez skurczenie się ciała, które się ochładza. Dlatego, elektrony nie mogą przejść wewnątrz kryształów samych, lecz po nich. I im bardziej są te kryształy ściśnięte jedne z drugimi, w zależności od gęstości metalu, tym mniej przepływa prądu w tym metalu. Wyobraźcie sobie, że jeśli prąd o mocy tysiąca płynie na przewodzie, dziesięć lub dwadzieścia jednostek tej ilości może przejść między kryształami przewodu, co oznacza jej mniejszą proporcję.
(12) Tutaj, proszę was, abyście byli bardzo uważni w proporcjach. Bądźcie, ponieważ wspominamy o przewodzie elektrycznym o blisko trzynastu tysiącach kilometrów średnicy, jakim jest rdzeń Ziemi, a nie chodzi o przewód o trzynastu dziesiątych milimetra mogący całkowicie się roztopić. Aby zrozumieć, pamiętajcie o tym.
(13) Ponadto, i ze względu na wzrost cząstki, energia elektryczna jest nieuchronnie proporcjonalna do wielkości cząstek, z których się ona składa. W tym sensie, gdy naukowcy twierdzą, że energia elektryczna stworzona jest przez elektrony i że te elektrony są one same naładowane negatywną energią elektryczną, to z czego jest ta ostatnia stworzona ? Czy mielibyśmy zrozumieć, że elektron naładowany energią elektryczną, byłby jak księżyc naładowany księżycami ?
(14) Nie, energia elektryczna istnieje we wszystkich stopniach zagęszczenia esencji, a to aż do osiągnięcia wielkości pozytonu. Z tego powodu, nie ma wielkości energii elektrycznej, lecz tak wiele rozmiarów elektrycznych ile jest zmian rozmiaru cząstki negatywnej : elektronu. Ale pozostańmy na tym w tej kwestii, i nadal udowadniajmy, że prąd elektryczny nie ma możliwości przepłynięcia przez całość masy przewodów. Jest to niezbędne, aby zrozumieć ukształtowanie ciał niebieskich.
Przepływ i opór energii elektrycznych
(15) Magnetosfera elektronów pozwala tym ostatnim utrzymać się razem i przyciągać się jedne z drugimi, przyczepiając się do metalu lub innego wspornika. Dlatego, linia siły elektrycznej owinięta wokół przewodu jest zobowiązana iść wzdłuż tego przewodu. Ale, jeśli ta linia siły elektrycznej jest potężna, tworzy ona (poprzez tarcie) duże nagrzanie tego przewodu aż do jego roztopienia. Rzeczywiście, im więcej przewód się rozszerza poprzez nagrzanie, tym bardziej przepływa prąd w jego masie i podnosi jego temperaturę. Przewód, który jest ochłodzony i mocno ściągnięty w samym sobie, zapewni więc lepsze przewodzenie energii elektrycznej, ponieważ kryształy bardziej ściśnięte, zmuszają prąd do większego przepływu na zewnątrz, gdzie jest on łatwiejszy. A wiadomo, że zimny przewód przewodzi lepiej i więcej energii elektrycznej, niż przewód rozgrzany. Teraz znany nam jest powód.
(16) Wiemy również, że jedno przewodowy elektryczny przewód, przewodzi mniej energii elektrycznej niż wielożyłowy przewód o tej samej średnicy. Co może być wyjaśnione wyłącznie przez fakt, że energia elektryczna naprawdę wędruje wokół przewodów, z większą ilością w przypadku wielożyłowego przewodu. W tym sensie, wiemy również, że owinięty przewód przewodzi gorzej energię elektryczną, niż jak jest goły, gdyż osłona na przewodzie jest utrudnieniem dla przepływu prądu.
(17) Ponadto, jeśli prąd elektryczny płynie na przewodzie, który ma dużą gęstość masy (np. miedź), niewielkie jest jego nagrzanie spowodowane przez tarcie elektronów. A tak jest, ponieważ ta poważna gęstość zmusza elektrony do przepływu na zewnątrz, na powierzchni metalu. Wynika z tego, że metal, który przedstawia powierzchnię w dobrym stanie, jest dobrym przewodem, ponieważ przepływ elektronów jest tym samym ułatwiony.
(18) Tak więc, jeśli stworzymy przewód, spawając końcówki kawałków miedzi i żelaza, o identycznych średnicach, stwierdzamy, że przepuszczając do woli przez ten przewód prąd, żelazo topi się najpierw, podczas gdy miedź jest tylko ciepła. Jak to jest możliwe, skoro temperatura topnienia żelaza jest pięćset stopni wyższa niż temperatura topnienia miedzi ? Dzieje się tak, ponieważ energia elektryczna przepływa intensywniej w wewnętrznych szczelinach żelaza, powodując dużo większe tarcie elektronów, i tym samym, więcej ciepła. Z tego samego powodu, żelazo przewodzi gorzej energię elektryczną, niż jak to czyni miedź, której ziarna są bardziej ściśnięte. Tak więc, z tego właśnie powodu, miedź nagrzewa się mniej niż żelazo, i dlatego bardzo zimny przewód przewodzi lepiej, niż wtedy kiedy nim nie jest.
(19) Gdy metalowy przewód nagrzewa się podczas przepływu energii elektrycznej, dzieje się tak ze względu na tarcie elektronów na tym metalu. Co również oznacza, że elektrony są naprawdę masami, i że energia elektryczna jest naprawdę prądem tych mas, czyli materii. To jest niezaprzeczalne, w przeciwnym razie, przewód nie mógłby się nagrzewać. Musimy więc wywnioskować, że nagrzewanie przewodu elektrycznego jest znacznie większe, jeśli przewód ten przedstawia dużą oporność, jak np. żelazo. Otóż, rdzeń Ziemi jest ogromną sferą żelaza (żelazoniklu), która umieszczona na jednym z rozległych pierścieni Słońca, jest poddawana działaniom gigantycznym siłom energii elektrycznych. To właśnie te siły nagrzewają ciało niebieskie poprzez tarcie, powodując topnienie jego powierzchni.
(20) Możemy stwierdzić, że rdzeń Ziemi znajduje się około trzydziestu kilometrów pod poziomem morza. Jest w ten sposób prawie równoważny do średnicy Ziemi. Podobnie jest ze wszystkimi planetami i ich satelitami. W tym sensie, wyobraźcie sobie, że jeśli moglibyśmy trzymać Księżyc w jednej ręce, skrobiąc go lekko paznokciem, osiągnęlibyśmy natychmiast jego rdzeń z żelaza, która ma zimną powierzchnię, a to z powodów, które wyjaśnimy. Stałoby się tak samo lub prawie, jeśli uczynilibyśmy to z Ziemią, z tym że sparzylibyśmy sobie palec... Ponieważ, jak tłumaczę, rdzeń satelitów, planet i gwiazd, stanowi prawie całą ilość mas Galaktyki.
(21) Kilku ludzi zrobiło dawniej proste doświadczenia, które dziś są zapomniane, lecz tym niemniej bardzo przydatne, aby wyjaśnić działalność ciał niebieskich. Poniższy rysunek przedstawia jedno z nich, które jest opisane w ten sposób przez jego autora :
Ładujemy energią elektryczną tę sferę. Następnie, zamykamy ją w innej wklęsłej sferze utworzonej przez połączenie dwóch półkul zaopatrzonych izolacyjnym uchwytem. Po złączeniu półkul, połączmy naładowaną sferę, wewnętrzną powierzchnią półkul, następnie odetnijmy kontakt, który właśnie sporządziliśmy, oddzielając obie półkule. Możemy wówczas stwierdzić, że naładowana sfera energią elektryczną powróciła do neutralnego stanu : całkowita energia elektryczna kuli przeszła na obie wklęsłe półkule. Skoro półkule zabrały całkowitą energię elektryczną, łatwo wywnioskujemy, że ta energia była wyłącznie rozłożona na powierzchni kuli.
(22) Doświadczenie to, pozornie niewinne, potwierdza jednakże, że elektrony umieszczają się naprawdę na powierzchni przewodów, a nie w ich masach. Jeśli więc elektrony nie mogą wcale przeniknąć przez tą małą kulę z eksperymentu, o ile mniej jest dla nich możliwe uczynić to wraz z ogromnym rdzeniem ciała niebieskiego ! W połączeniu z tym co już widzieliśmy, jest oczywiste, że energia elektryczna podąża najłatwiejszą drogą i przepływa naprawdę na zewnątrz przewodów. Postrzegajmy więc energię elektryczną jako wir wokół przewodów. Wir ten jest łatwo widoczny za pomocą opiłków rozsypanymi na kartonie, przeszytym metalowym drutem, przez który płynie prąd.
Utworzenia spowodowane energią elektryczną
(23) Czy prorok potrzebuje tych wszystkich eksperymentów, aby wyjaśnić rzeczy niebiańskie, zapytacie ? Nie, wraz z Mojżeszem, który dokładnie określił epoki, które są sześcioma dniami stworzenia, oraz siódmym dniem, udowodnimy, że nie jest to przydatne. Ale wy, wy potrzebujecie tych eksperymentów zrobionych wraz z materią, aby zostać poprowadzonym w całkowitej prawdzie, i aby ją w pełni pojąć. Podążajmy więc dalej w tym kierunku. Poprowadzi nas on aż do stóp Mojżesza. A tam, jak i ja, usłyszycie go i zrozumiecie każde jego słowo. Wówczas, będziecie świadomi czym jest droga życia.
(24) To drugie badanie zachowania energii elektrycznej, również zapomniane, było dawniej wykonane przez tego, który napisał :
Gdy naelektryzowane ciało okazuje szpic, energia elektryczna skierowana jest głównie na ten szpic. W tym momencie, cząsteczki pobliskiego powietrza są przyciągnięte, a następnie po zetknięciu się, odepchnięte. Jeśli to odepchnięcie jest wystarczająco silne, powstaje prąd powietrza zdolny zdmuchnąć płomień świecy.
(25) W tym przypadku podajemy rękę Synowi człowieczemu, ponieważ wraz z tym ostatnim eksperymentem, o którym będzie trzeba pamiętać, objaśnimy jak działają Jowisz, Saturn, Uran i Neptun, oraz Słońce i wszystkie gwiazdy ! Na razie, zwróćmy uwagę , że elektrony na tym rysunku powodują prąd, siłę wystarczająco mocną, aby zdmuchnąć zapalone gazy świecy ; gazy, które zostałyby również zdmuchnięte, jeśli nie byłyby zapalone.
(26) Ludzie nie postrzegają wcale związku jaki ma energia elektryczna z rodziną słoneczną ; w przeciwnym razie, byliby oni nieuchronnie świadomi, że wszystkie ciała niebieskie istnieją i funkcjonują dzięki niej. Moim celem nie jest jednak wyjaśnić wszystko co możemy wyprodukować dzięki energii elektrycznej ; ale wręcz przeciwnie, ujawnić to wszystko co produkuje ona sama dla nas, zaczynając od ciał niebieskich. Aby to uczynić, wstępnym warunkiem jest postrzec energię elektryczną poprzez magnetosferę ciała niebieskiego, następnie poprzez linie siły, które przechodzą i wracają przez przestrzeń (jak pętle) po wywołaniu pierścieni (jak okręgi) i ich satelitę. Trzeba było również pojąć, że energia elektryczna nie wędruje wcale w całości masy przewodów, ale przede wszystkim wokół nich, oraz w jaki sposób elektrony nagrzewają je podczas ich przepływu.
(27) Pozostało nam więc zwrócić uwagę na to, co dzieje się z elektronami na oporniku elektrycznym (którym może być rdzeń ciała niebieskiego) i w jaki sposób tworzą one żelazonikiel (metal rdzeni) gdy spawają się one ze sobą. Oto jak to się dzieje :
(28) Zauważmy najpierw na rysunku (1), że skutek oporu występuje głównie dlatego, że elektrony są nagle zmuszone przepłynąć przez zawężoną drogę, gdzie się one zagęszczają i ścierają, tworząc ich własne zużycie i duże nagrzanie przewodu. Temperatura topnienia drutu musi więc być odpowiednio wyższa. Tak jest w przypadku wolframu, który służy do produkcji drutów lamp, i którego temperatura topnienia jest trzy razy wyższa niż ta miedzi. Zużywając się na ich trasie, elektrony zwracają do przestrzeni esencję, z której się one składają, lecz bez opuszczenia przewodu. Zużywają się one tylko podążając stale na ich drodze, w przeciwnym razie nastąpiłoby przerwanie w linii elektrycznej.
(29) Postrzegamy również na pierwszym rysunku, że elektrony wędrują w tym samym kierunku. Załóżmy wówczas, że wycofujemy drut i następnie łączymy oba przewody. Tym razem, wystąpi duże nagrzanie (błysk), które roztopi końcówkę obu części przewodów. Drugi rysunek pokazuje to, że prąd z obu części przewodów dąży w miejsce styczności, wywołując błysk, ale również tworzy malutkie perełki żelazoniklu...
(30) To zjawisko tworzenia perełek nie może się pojawić, tak długo jak elektrony przemieszczają się w tym samym kierunku, lecz pojawia się ono, gdy elektrony płyną w przeciwnych kierunkach, zderzając się nawzajem i spawając się razem. A wiadomo, że gdy dwa przewody wywołują błysk (zwarcie), elektrony z obu części przewodów dążą do miejsca zwarcia, tak jak jest to pokazane na drugim rysunku. Dlatego powiadam, i jest to już znane, że każde wydarzenie elektryczne wywołując błysk, jak np. podczas burzy, jest również w stanie stworzyć drobne perełki z żelazoniklu. Pamiętajmy więc, że energia elektryczna może stać się metalowa w zależności od okoliczności. Co nam pozwoli zrozumieć narodziny i rozwój ciał niebieskich.
