Egzystencja i zasada egzystencji - Egzystencja Wszechświata

(1) Badanie światów wszechświata zaspokoi wasz umysł, który dąży dziś do poznania prawdy. Ale człowiek może tylko rozumieć to co mu jest dane do pojęcia. Otóż, niedowidzi on kiedy rozwija swoje zdolności w jednej jedynej dziedzinie, ponieważ nie jest już w stanie spostrzec ogółu rzeczywistości. Może on wtedy stać się przesadny i niebezpieczny, ponieważ zajęty przez to co robi, jego umysł nie może już określić tego, jakie ma być zachowanie człowieka. Zdrowy rozsądek opuszcza go, i nierozsądek panuje w wielu przypadkach. Warto jest więc, abym pokazał wam ciała niebieskie takie jakimi są i jak nikt jeszcze ich sobie nie wyobrażał. Po czym, będziecie wiedzieli, że świat ziemski należy do ilości światów niebiańskich, które należy znać, aby wiedzieć kim jesteśmy i w jaki sposób powinniśmy żyć na naszej ukochanej Ziemi.

Określenia rzeczywistości

(2) Lecz, są bardzo trudne do wyjaśnienia rzeczy niebiańskie słowami słownika. Rzeczywiście, dopóki człowiek ignoruje, że wszystkie ciała niebieskie są magnesami (w związku z tym, ciałami solidnymi), które powstają na podstawie innych magnesów, i że ich działalność jest jedyną siłą wszechświata, nie znajdujemy zawsze odpowiednich słów w naszym słowniku. Aby temu zaradzić, napiszmy ten mały leksykon, w celu ułatwienia zrozumienia :

MATERIA : subtelny eter, lub esencja, z której składa się przestrzeń i masy.
GALAKTYKA : koło składające się z namagnesowanych mas.
MASA : cząstka i ciało niebieskie.
CZĄSTKA : magnes najmniejszy, składający się z esencji.
CIAŁO NIEBIESKIE : magnes największy, składający się z cząstek.
MAGNES : metalowa masa wypełniona działalnością elektromagnetyczną, łącznie z magnetosferą – liniami siły – pierścieniami.
MAGNETOSFERA : esencja przestrzeni, która schodzi na magnes z naciskiem na ciała, i powoduje narodziny cząstek przez ich ucisk.
LINIA SIŁY : pętla stworzona przez elektrony, które opuszczają północną półkulę i powracają na południową półkulę magnesu przechodząc w przestrzeni.
PIERŚCIEŃ : okrąg elektronów krążący na orbicie wokół magnesu i pochodzący z linii siły. Składa się on z dwóch części obok siebie, obracających się w przeciwnych kierunkach.
ELEKTROMAGNETYZM : zjawisko współdziałania namagnesowanych mas, którymi są cząstki i ciała niebieskie.
ELEKTYCZNOŚĆ : prąd materii : magnetosfera – linia siły – pierścień.
POLE MAGNETYCZNE : przestrzeń, w której odczuwamy działalność magnesu.
SIŁA, ENERGIA : ruchliwość materii.
CZAS : ludzka percepcja okresu trwania zjawisk.
ZIEMSKI CZAS : dwadzieścia cztery podziały (godziny) rotacji Ziemi w jej osi, i dwanaście podziałów (miesiące) jej obrotu (rok) wokół Słońca, służące do pomiaru okresu trwania zjawisk.
SZYBKOŚĆ : prędkość ruchu lub przemiany ciała, która może być mierzona w ziemskim czasie.
PRZESTRZEŃ : objętość esencji, pozwalająca na egzystencje i odległości mas.
INTEGRACJA : esencja, która staje się masą.
DEZINTEGRACJA : masa, która powraca do stanu esencji.
SIŁA CIĘŻKOŚCI : ciało, na które objawia się nacisk magnetosferyczny.
NIEWAŻKOŚĆ : ciało, które uchodzi naciskowi magnetosferycznemu.
ANTYGRAWITACJA : ciało, które wznosi się wbrew naciskowi magnetosferycznemu.
GWIAZDA : główny magnes aktywowany przez jego wtórne magnesy.
PLANETA : wtórny magnes obracający się wokół głównego magnesu.
PLANETOGWIAZDA : planeta-gwiazda, która przygotowuje się do zaświecenia : Neptun – Uran – Saturn – Jowisz.
SATELITA : człon planetogwiazdy, który obraca się wokół niej, oddziałując na nią.
NOWA : planetogwiazda, która właśnie zaświeciła się.
MGŁAWICA : obłok oparów, mgieł i kryształów, które oddalają się od Nowej.
ZAMIESZANIE : przewrót stworzony w rodzinie Nowej (zmiana miejsca planet).
FALE : różne wibracje wywołane w esencji, płynach i ciałach stałych.
ASTEROIDY : ciała solidne przemieszczające się w przestrzeni i oderwane od ciał niebieskich w chwili zderzenia lub wybuchów wulkanicznych.
GALAKTYCZNY OBŁOK : pyły, dymy i opary pochodzące z działalności i kresu ciał niebieskich.
STWORZENIE : istota stworzona przez Ducha niebiańskiego na podstawie ciał niebieskich.
DUCH NIEBIAŃSKI : podmuch Boży, który tworzy i ożywia istoty.
CZŁOWIEK : anioł w szkoleniu.
DUSZA : zapisy doświadczeń, przeznaczone do wiecznego życia.
ANIOŁ : człowiek oświecony i posłuszny swojemu Stwórcy.
BÓG : Najwyższa Istota, Stwórca i Właściciel Swojego wszechświata.

Te słowa oświetlają umysł, ponieważ wydobyte z rzeczywistości, pokazują one, że wszechświat jest ogromną siłą wyposażoną w inteligencję i rozsądek.

Skład galaktyk

(3) Poświęcona ukształtowaniom niebiańskim i ziemskim, druga część księgi udowodni, że każda gwiazda oświeca swój własny świat, i że świeci się ona dzięki swoim ciałom niebieskim. Będziemy wtedy wiedzieli, że galaktyka jest składem metalowych namagnesowanych sfer, otoczonych osłoną lub nie, które mają zmienną działalność w zależności od tego czy są one satelitą, planetą lub gwiazdą. Galaktyka jest ciałem złożonym, który nie jest statyczny lecz zawsze w działalności, bez czego nie miałaby ona żadnej możliwości istnienia. Działalność ta jest ciągłą INTEGRARCJĄ – DEZINTEGRACJĄ materii, o której wspominaliśmy, pokazującą nam zresztą, że objętość wszechświata całkowicie składa się z esencji. Ponieważ jest oczywiste, że ruch ten materii nie może być wykonany, jak tylko w przestrzeni, w której ta materia jest wzięta i zwrócona...

(4) Wszechświat zawiera zarówno esencję z przestrzeni, jak i niezliczone galaktyki, które zdobywają ciało dzięki tej esencji. Esencja jest więc TĄ MATERIĄ. Galaktyki, wśród których się wcześniej obracaliśmy, tak więc są porównywalne do trzody ciał niebieskich, które pasą się spokojnie w tej esencji, która służy do ich ukształtowania i do utrzymania ich wiecznej odnowy. Lecz, jeśli w którymkolwiek stadzie jest więcej narodzin niż zaginięć, wtedy trzoda ta powiększa się ; a dzieje się odwrotnie, w przypadku większego zaginięcia niż narodzin. Dlatego też, jeśli te dwa przeciwne zjawiska nie są tej samej miary, stado wzrasta lub zmniejsza się. Ale jeśli jest równoważność narodzin i zaginięć, trzoda pozostaje taka jaka jest. Stado może również zmniejszyć się szybciej lub wolniej i powiększyć się następnie. Dzieje się tak samo z galaktykami, które żywią się esencją z przestrzeni. Wystarczy więc pojąć jedną z nich, aby pojąć wszystkie, ponieważ działalność elektromagnetyczna nie pozwala na egzystencję galaktyk różnego rodzaju.

(5) Galaktyka zawiera również obłoki kryształów z lodu, odmienne pyły i opary, jak i również liczne błądzące ciała, takie jak komety i meteoryty. Opary te i ciała, w żaden sposób nie są przyczyną powstania ciał niebieskich jak to uczą astronomowie, lecz wynikiem ich działalności i ich zaginięcia. Jeśli nie wydostają się one z Galaktyki, to nie z powodu, że są one przyciągane przez ciała niebieskie, z których się ta Galaktyka składa ; lecz dlatego, że ogromna ogólna magnetosfera, która otacza Galaktykę, naciska na wszystkie ciała, które ona zawiera. Będzie to udowodnione, ponieważ to dzięki magnetosferze ciał niebieskich mamy naszą wagę.

(6) Pokazuje nam to, że nie trzeba stać po złej stronie na temat pochodzenia ukształtowań. W przeciwnym razie, stajemy się podobni do tych, którzy pokazują swoją głupotę, gdy twierdzą, że to obłoki Galaktyki płodzą gwiazdy. W odwróceniu rzeczywistości, nikt ich nie przerasta, bo, czy ktoś widział dym (obłoki) być przyczyną ognia (gwiazdy) ! Obłok dymu jest wynikiem ognia a nie przyczyną ! Mówię wam, jeśli wyobrażaliby sobie oni, że istnieją kwadratowe ciała niebieskie, w końcu udowodniliby oni ich egzystencję, jak udowadniają wielkimi kłamstwami początek i koniec wszechświata...

(7) Lecz przed badaniem narodzin ciał niebieskich, ich regularnych ruchów, i zobaczyć jak one się rozgrzewają, rozwijają, tworzą ich osłonę, jak również kontynenty, wodę, wulkany, i atmosferę ; trzeba najpierw zdać sobie sprawę, ze stałą INTEGRACJĄ – DEZINTERACJĄ materii, że wszechświat nie jest w żaden sposób chaotyczny, jak twierdzą to naukowcy, lecz, że jest on wręcz przeciwnie : stabilny, spokojny i z wielką subtelnością egzystencji. Ponieważ wszystko co jest masą (galaktyki) jest zintegrowaną materią, i wszystko co nie jest masą (przestrzeń) jest zdezintegrowaną materią. W rezultacie jest on stabilny, bo istnieje tyle materii, która się integruje, ile jest materii, która się dezintegruje w tym samym ruchu. Dlatego też, wyłącznie równowaga, zgodność i stałość obowiązują we wszechświecie.

Wygląd rodziny słonecznej

(8) Aby mieć lepszy ogólny pogląd na niebiańską działalność, wiedzmy, że Słońce wraz z jego ciałami niebieskimi (planetami) było, w bardzo dawnych czasach, podobne do Jowisza wraz z jego satelitami, które go otaczają. Te ostatnie rosną i rozwijają się. A kiedy dotrą do wielkości i ilości naszych planet, atmosfera Jowisza wybuchnie, tworząc z jednej strony zamieszanie w jego rodzinie, i z drugiej strony oświetlenie tego ciała niebieskiego. Kiedy tak się stanie, Jowisz będzie wówczas nową gwiazdą w niebie (Nowa), i podobną rodziną do rodziny słonecznej. Będzie również miał planetę, która pokryje się wodą i na której pojawią się ludzie. Ale prawdę mówiąc, będzie on ostatnim, który się zaświeci. To Neptun będzie świecił jako pierwszy, potem Uran, potem Saturn i Jowisz na końcu. Ponieważ te wszystkie ciała niebieskie, które są ciałami solidnymi, mają podobną działalność, i która je powoli prowadzi do stania się gwiazdami. Wszystkie naśladują identyczny przebieg i tą samą trasę.

(9) Przekonamy się wkrótce, że ciała niebieskie są wszystkie magnesami, i że składają się one z metalowych mas otoczonych magnetosferą, liniami siły, i pierścieniami twórczymi i dostawczymi. Bez wyjątku, wszystkie ciała niebieskie rodzą się z pierścieni planety, która przygotowuje się do zaświecenia. Kiedy postrzegamy te zjawiska, wystarczy wówczas zbadać działalność elektromagnetyczną magnesów rodziny słonecznej, aby zobaczyć, że inne rodziny niebiańskie w Kole są wszystkie porównywalne.

(10) Konieczne jest zatem zbadanie działalności elektromagnetycznej magnesu, który jest źródłem tej niezaprzeczalnej siły, dzięki której wszystko istnieje i porusza się. Najpierw jednak musimy pamiętać, że istnieje jeden jedyny rodzaj magnesu, i że z tego powodu, może tylko istnieć jeden jedyny rodzaj cząstki i ciała niebieskiego. Tylko działalność elektromagnetyczna magnesów, która mogąc być pchnięta do nadmiernego stanu, jak to się właśnie dzieje na Słońcu, daje tym magnesom różne rozmiary i aspekty. Ale są one tej samej natury i jedyne w swoim gatunku.

(11) Dlatego elektron, proton i neutron, z których składają się atomy ciał niebieskich, nie są trzema rodzajami cząstek, lecz trzema aspektami jednej i tej samej cząstki, która się zmienia. I nieuchronnie tak samo się dzieje względem satelity, planety i gwiazdy. Ponieważ cząstki i ciała niebieskie są magnesami, które zmieniają rozmiar i aspekt zgodnie z ich działalnością. Otóż, skoro istnieje tylko jeden rodzaj magnesu, tak więc to o nim musimy rozważać, aby zrozumieć uniwersalną działalność, podobnie jak cały wszechświat. I tak właśnie zrobimy.

Twórczy prąd

(12) Ale, aby zbliżyć się do działalności magnesów, należy zauważyć najpierw, że rzeczy istnieją w kolejności, która nie jest odwracalna. Na przykład, dziecko rośnie, aby stać się dorosłym, jak to czyni również mały satelita, a nie odwrotnie. Podobnie, to planeta staje się gwiazdą a nie gwiazda, która staje się planetą. W ten sam sposób, gwiazdy odchodzą nieodparcie w kierunku serca Koła i porządek w nim pozostaje. I obraz Galaktyki pokazuje nam, że esencja przestrzeni zstępuje na nią, następnie wznosi się od niej, dając jej ciało. Aby była egzystencja, niezbędne jest, aby istniał PRĄD MATERII. Otóż, wszystko jest podatne prądowi.

(13) Każda egzystencja jest na obraz rzeki, której prąd jest sporządzony dzięki temu co go zasila z jednej strony i go zużywa z drugiej strony. Jest tak podobnie z prądem elektrycznym nie mogącym istnieć jak tylko dzięki ciągłemu DOSTARCZENIU i ZUŻYCIU materii, z której on się składa. Staranne obserwacje, pokażą nam zawsze, że każda rzecz istnieje dzięki zjawisku dostarczenia i zużycia należącym wyłącznie do prądu w następujący sposób :

(14) Tutaj jest symboliczna reprezentacja zasady egzystencji każdego ciała płynnego lub solidnego, organicznego lub nieorganicznego. Dotyczy to całkowitej galaktyki wraz ze wszystkim co ona zawiera, która jest w sobie złożonym ciałem znajdującym się zawsze pomiędzy DOSTARCZENIEM i ZUŻYCIEM materii, która go stanowi. Każda rzecz istnieje dzięki temu prostemu i oczywistemu zjawisku. Nic w nim nie jest niezrozumiałe. I wszystko dzięki niemu żyje.

(15) Można również zobaczyć za pośrednictwem tego rysunku wdech i wydech istot, albo dostarczenie i zużycie żywności, które utrzymują je przy życiu. Można także wyobrazić sobie deszcz jako dostarczenie, rzekę jako ciało, i morze jako zużycie. Można jeszcze wyobrazić sobie ilustrację w pionowej pozycji i zobaczyć w niej drzewo wraz z jego korzeniami jako dostarczenie, i jego liście jako zużycie substancji dającej mu ciało.

(16) Ale, jeśli wyobrazimy sobie, że chodzi o rzekę i że woda, która płynie, częściowo zamarznie ; zauważymy, że części płynne częściowo stwardniały, i że reszta wody, która płynie w kontakcie z lodem, zwiększy objętość tego lodu, przy założeniu, że zimno się utrzyma lub zwiększy. Stwierdzamy wtedy, że części, które tworzą ten prąd, mogą być płynne lub solidne w zależności od warunków temperatury, i że części płynne mogą zwiększyć objętość części solidnej , na której zrastają się one dzięki nieustannemu dostarczeniu. Co jest również, jak to zobaczymy, zasadą istnienia satelity. Ponieważ ten ostatni rodzi się z pierścienia planety ; a ten pierścień, który stanowi prąd, powiększa go następnie w ten sam sposób.

(17) Każdy może zauważyć, że człowiek, drzewo, rzeka, prąd elektryczny, lub ciało niebieskie, oraz wszystko to co widzimy przed oczami, zawsze się znajduje między DOSTARCZENIEM i ZUŻYCIEM materii, która daje im egzystencję. Skoro jest oczywiste, że wszystko jest na ten obraz, jak więc ciała niebieskie nie znalazłyby egzystencji dzięki integracji (dostarczenie) i dezintegracji (zużycie) materii, która je stanowi ?

(18) Kierunek tego uniwersalnego prądu, pokazanego na ilustracji, jest również źródłem rodzaju MĘSKIEGO – ŻEŃSKIEGO, które są dwoma odwrotnymi i uzupełniającymi się częściami, z którymi dokonują się egzystencja i przedłużenie światów. Bo, tak jak mężczyzna i kobieta dają poród dziecku, tak Słońce i planeta dają poród satelicie na tej samej zasadzie.

Integracja – dezintegracja

(19) Ciało niebieskie jest magnesem, który integruje się najpierw dzięki dostarczeniu materii z przestrzeni, większego od zużycia, a następnie się dezintegruje dzięki większemu zużyciu niż dostarczeniu. Jowisz stanie się jak Słońce. Na razie, otrzymuje on więcej materii niż tą co zużywa przez jego rozgrzanie, i zwiększa się. Kiedy zacznie świecić jak Słońce, czyli gdy jego masa zacznie się dezintegrować, zużywać on będzie więcej materii niż jego masa otrzymuje. Jego masa wówczas się będzie wolno zmniejszać, w następujący sposób :

(20) Widzimy tutaj, w sposób uproszczony, esencję przestrzeni integrującą masę gwiazdy, którą ona zwiększa aż do momentu kiedy ta esencja powróci do przestrzeni dezintegrując tą samą masę, która utrzymuje się tak długo ile trwa ruch materii. Wzrost gwiazdy okazuje się wtedy ograniczony, ponieważ przechodzi on przez granicę (punkt krytyczny), która powoduje jego dezintegrację. Ten punkt krytyczny jest wybuchem atmosfery, który wyzwala proces dezintegracji masy, powodując, że ciało niebieskie jest odtąd gwiazdą.

(21) Abyśmy mogli pojąć szczegóły ukształtowań, pokazuję najpierw kontekst, w którym znajduje się rodzina słoneczna, i o której będziemy się uczyć. Do tej pory, wyjaśnialiśmy, że gwiazdy były wprawdzie tylko małymi lśniącymi punkcikami, utrzymując się w odstępach jedne od drugich przez podmuch, i przesuwając się razem w Kole. Otóż, aby gwiazdy i ich ciała niebieskie były w stanie łagodnego i regularnego ruchu, jak ruch obrotu Ziemi, która obraca się delikatnie i regularnie, konieczne jest, aby te ciała niebieskie miały gęstość i znaczną bezwładność, które nie mogą im być dane, jak tylko przez metalową masę. Masa ta (która jest żelazoniklem) jest namagnesowanym rdzeniem, który zajmuje niemal całą objętość planet takich jak Ziemia, i który również znajduje się w środku planetogwiazd, takiej jak Jowisz, i gwiazd, takiej jak Słońce.

(22) Wbrew temu co się mówi, i choć może to was zaskoczyć, wiedzcie, że rozmiar rdzenia Ziemi jest niewiele mniejszy od rozmiaru rdzenia Jowisza, i że rdzeń tego ostatniego jest niewiele mniejszy od rdzenia Słońca, które wskutek jego młodości, jest jednym z największych rdzeni, które istnieją w Galaktyce. Tak to jest, ponieważ działalność magnesów nie pozwala na duże różnice w rozmiarach między rdzeniami ciał niebieskich. To co się bardzo różni, w zależności od okoliczności, to jest ich działalność elektromagnetyczna i atmosfera, która z nich wynika.

(23) Dlatego, należy uważać, aby nie mylić globu atmosferycznego Jowisza lub Słońca z ich metalowymi masami. W przeciwnym razie, możemy stać się naukowcem i twierdzić, że istnieją duże różnice w wielkości i rodzaju ciał niebieskich, i że kilku z nich, mianowicie gwiazdy, mają potworne wymiary...

(24) Ze względu na jego młodość, Słońce jest jeszcze małą gwiazdą, która stanie się dużą, następnie olbrzymią podczas stopniowego jego ruchu w kierunku serca Koła, w którym ono zgaśnie, tak jak świeca, która się całkowicie wypaliła. Jednak, w trakcie jego życia, to nie jego masa lecz jego jasny i widoczny glob, który będzie znacznie zwiększać swój rozmiar. A to przez spadek jego aktywności, ze względu na jego planetogwiazdy, które po kolei go opuszczą, gdy zaświecą się one jak on. Zatem, jego glob powiększać się będzie podczas gdy jego masa będzie maleć, jak to jest widoczne na rysunku powyżej. Dzieje się tak samo ze wszystkimi gwiazdami, które stale zmieniają działalność, rozmiar, i bezwładność.

(25) Słońce było wcześniej jak Jowisz, i zaświeciło się ono trochę mniej jak dwieście tysięcy lat temu. Co zapewne nie jest jego wiekiem, ponieważ było ono przed tym w trakcie ukształtowania wraz z jego ciałami niebieskimi. Lecz, jest to wiek początku er i początku tworzenia, rozumiejąc od dnia, kiedy się zaświeciło.

(26) W drugiej części arki, okaże się, że w czasie zaświecenia się Słońca, planety zostały mniej lub bardziej odepchnięte z ich miejsca, i że pierwotny porządek, w którym one się znajdowały, został co nie co zmieniony. Słońce jest więc młodą gwiazdą : ery, które będziemy oglądać dzięki objaśniającym rysunkom, one to nam potwierdzą. Co jest jednak zauważalne bez nich, choćby z powodu czterech planetogwiazd, które Słońce wciąż posiada, i również dlatego, że świat ignoruje że tak właśnie jest...

Wędrówka gwiazd

(27) Wbrew temu co się słyszy, Słońce nie jest wyizolowaną gwiazdą, wręcz przeciwnie ! Ponadto, nie trzeba wyobrażać sobie jego masy z jednej strony i mas jego planet z drugiej, ponieważ masa słoneczna i masy planet są połączone ze sobą przez materialne wiązadła, które są magnetosferami, liniami siły i pierścieniami. Stąd, masa rodziny słonecznej jest jedna i znaczna. I, wskutek jej młodości, jest ona jedną z największych mas, które znajdują się w Kole.

(28) Teraz, rozumiemy, że ze względu na dużą siłę odśrodkową, która oddziałuje na ciała niebieskie przez obrót Galaktyki wokół swojej osi, młode gwiazdy i z ciężkimi masami (jak rodzina słoneczna) schodzą nieuchronnie w kierunku brzegu Koła, przed powrotem do serca Galaktyki, gdzie one znikają. Rzeczywiście, siła odśrodkowa nie pozwala gwiazdom, aby ruszyły w kierunku środka galaktyki, zanim ich masa nie ulegnie odciążeniu. Otóż, i jak już wspominaliśmy, masa ta odciąża się stopniowo, w miarę jak ich planety je opuszczają, stając się one same gwiazdami.

(29) Ale, ponieważ Słońce jest młode i nadal posiada swoje cztery planetogwiazdy (Jowisz – Saturn – Uran – Neptun), które zwiększają jego zbiór masy, możemy pomyśleć, że prawdopodobnie schodzi on jeszcze w kierunku brzegu Koła. Jeśli tak jest, dokładna obserwacja potwierdzi nam, że gwiazdy z naszego odgałęzienia, poruszają się w dużych ilościach w jedną stronę, ponieważ to my, wraz ze Słońcem, przemieszczamy się w przeciwnym kierunku...

(30) W ten sposób, młode gwiazdy schodzą najpierw na obrzeże galaktyki i poruszają się następnie w kierunku środka, gdzie wygasają one pod koniec ich przebiegu. Ponieważ, po wyczerpaniu materii ich namagnesowanej masy, ich olbrzymi jasny glob wywołuje implozję i znika na zawsze. Wciągnięte tym ruchem wywołanej implozji w kierunku jego głównego miejsca, kilka planet, które im towarzyszyły, rozbijają się jedne o drugie, zostawiając tylko obłoki pyłu z metalu, obłoki dymu, substancje mineralne i opary. To są właśnie te liczne obłoki, które obserwujemy w Galaktyce. W tym momencie, jest to koniec rodziny słonecznej, której nie można w żaden sposób zaobserwować z Ziemi.

(31) Ale na długo zanim to się nie zdarzy, anioły, których liczba nie przestawała maleć, pozostawiają ich planetę i idą sobie rozpocząć na nowo ich życie na młodej i nietkniętej planecie na początku życia gwiazdy. To są ci olbrzymi umysłem, ci synowie Boga, którzy przyszli na Ziemię o świcie świata ludzkości, jak jest to powiedziane w księdze rodzaju. Zostańcie ze mną, a zrozumiecie jak to jest możliwe, i że właśnie tak się stało.