(1) Gdy przyszedł czas na narodziny człowieka, Bóg nie stworzył jedynej pary na jednym kontynencie, lecz kilka par we wszystkich krajach, na wszystkich szerokościach geograficznych i w zależności od klimatu w danej chwili. Zrozumiemy to wraz z ruchami Ziemi, które odbyły się po zaświeceniu się Słońca. Otóż, to na zakończeniu ruchów tam i z powrotem, czyli na koniec epok, które musiały się odbyć, aby Ziemia stała się jednym z pięknych ogrodów nieba, jak Bóg zakończył tworzyć świat człowiekiem, którego stworzył w czterech kolorach.
Adam i Ewa
(2) Na temat tego stworzenia ludzi, które odbyło się szóstego dnia, jest napisane :
Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył, stworzył mężczyznę i niewiastę.
Kiedy wywołuje się mężczyznę i kobietę, wywołuje się wszystkich mężczyzn i wszystkie kobiety. Otóż, jest dokładnie napisane w Piśmie Świętym, że Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, a nie że stworzył jedynego mężczyznę i jedyną kobietę, z których pochodzi cała ludzkość. Nie, Adam i Ewa nie są wcale tą pierwotną parą, w którą wierzycie, lecz imieniem istoty rodzaju męskiego i rodzaju żeńskiego od początków aż do dzisiejszego dnia, i na zawsze.
(3) Jest również napisane, że Ewa jest matką wszystkich żyjących, bo kobieta jest rzeczywiście matką wszystkich ludzi. Lecz żaden rodzaj żywych istot nie może pochodzić z jedynej pary, ponieważ bliskie pokrewieństwo formalnie się temu sprzeciwia. Dlatego gdy jedna para została stworzona w odpowiednim momencie, inne pary tego samego rodzaju zostały stworzone podobnie, trochę dalej i w tym samym czasie, z podobnych elementów i sprzyjających dla ich życia.
(4) Przestańcie więc sądzić, że cała ludzkość pochodzi z jedynej pary. Bóg zdecydowanie potępia kazirodztwo, ten niemoralny czyn, który jest jednym z największych czynników degeneracji. Dlaczego miałby on więc zmusić swoje dzieci do popełnienia takiego grzechu od początków ludzkości ? Zrewidujcie raczej wasze osądzenia na temat początków ludzkości ; ponieważ z powodu religii , wasze myśli na temat stworzenia nie są wcale nasycone godnością.
Grzech Adama
(5) W momencie stworzenia świata, Bóg zabronił człowiekowi zjeść z drzewa poznania dobra i zła, bo nie był to jeszcze czas, kiedy mógł on dostrzec jedno od drugiego. Oznajmił mu On następujący rozkaz :
Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania ; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz.
Po czym, wąż rzekł do niewiasty :
Na pewno nie umrzecie ; ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło.
Uwiedziona przez te obiecujące słowa węża, kobieta zjadła owoc z drzewa poznania dobra i zła. Dała także swojemu mężowi, a on go zjadł. Rozgniewało to Boga, i zganił kobietę. Następnie rzekł On do węża :
Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej : ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.
Zganił On również mężczyznę. Potem Bóg ubrał Adama i Ewę (obecnie wiedzą). Po czym rzekł :
Oto człowiek stał się taki jak jeden z nas : zna dobro i zło ; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki.
(6) Cała historia ludzkości jest wyrażona w tych kilku słowach księgi. Widzimy również, że Bóg jest wielkim umysłem składającym się z umysłów wszystkich aniołów wszechświata, ponieważ Bóg rzekł : oto człowiek stał się taki jak jeden z nas. Widzimy także, że jednym z powodów człowieka jest wieczne życie, które musi on nabyć przez duchowe wzniesienie. Dlatego właśnie Bóg mówi : niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki... co nie jest żadnym zabronieniem, lecz podkreśleniem zasługi tego, który zwycięży próbę szkolenia. Jeśli więc wskrzeszę was, będziecie zwycięzcami i nie będziecie już mogli umrzeć.
(7) Pismo Święte twierdzi, że Bóg umieścił człowieka w ogrodzie, aby go wykształcić i strzec go. Ale człowiek zniszczył ogród, ponieważ złamał rozkaz, którego Bóg mu dał. Nie powinien on słuchać kobiety, która po usłyszeniu węża, uwierzyła, że co byśmy nie zrobili możemy wiecznie żyć. Dlatego, chcąc wciąż więcej, skłoniła ona mężczyznę do zjedzenia z drzewa poznania. I aby się jej spodobać, uczynił on rzeczy, które nie trzeba było wcale zrobić ; doprowadziło to do upadku świata. Otóż proszę czym był grzech Adama, grzech człowieka ! Ten słynny pierworodny grzech popełniany został aż dotąd, ponieważ nie posiadając jeszcze w sobie rozeznania dobra od zła, człowiek praktykował wszystko czego już nigdy nie powinno się praktykować. Postąpił on tak będąc obok prawdy a nie w prawdzie. I dziś, gdy dowiaduje się on o tej prawdzie, umiera on z tego powodu ; ponieważ widzi on, że jego dzieła są niewłaściwe i że spadną mu one na głowę. Dlatego Bóg oznajmił człowiekowi : bo gdy z drzewa poznania spożyjesz, niechybnie umrzesz. Tak się dzieje, ponieważ rozumiemy tego dnia, że świat jest będący u kresu i że wiemy dokładnie dlaczego jest z nim koniec. Tak więc to człowiek przeszłości umiera wraz z jego światem, którego postawił, aby zrobić miejsce nowemu człowiekowi i władzy Boga.
(8) Lecz, ponieważ rodzi ona jak Ziemia, przedłużając tym samym dzieło Twórcy, kobieta myślała, że człowiek nie zostanie wcale ukarany jeśli nie posłucha się Boga. Wręcz przeciwnie sądziła, i jak wąż jej powiedział, że na końcu sześciu dni, w których świat pozna prawdę, wszyscy mężczyźni i wszystkie kobiety otworzą oczy i staną się jak Bogowie znając dobro i zło. Wyraźnie nie zrozumiała ona ostrzeżenia Boga, i łatwo się dała uwieść obiecującym słowom węża. Chodzi tu oczywiście również o alegorię (ponieważ węże nie mówią), aby wskazać, że podczas ciemności, człowiek nie słucha wcale swojego Twórcy. Toteż, świat, który on buduje jest światem coraz bardziej bolesnym.
(9) Należy zauważyć, że istniała nieprzyjaźń pomiędzy potomstwem węża (wszystko co Ziemia wyda) i potomstwem kobiety (ludzie), ponieważ ci ostatni lekceważą stworzenie i niszczą wszystko ; wiedząc, że skazują oni swoje własne dzieci. Więc właśnie dziś, kobieta gniecie głowę węża i zostaje ona zraniona, bo nareszcie widzi, że to z jego winy padła hańba na nią i że została ona poza stronnictwem (poza światem) przez wieki. Lecz, u schyłku świata, jej pokuta kończy się ; ponieważ Bóg wzywa ją, aby znieść jej hańbę na zawsze.
(10) Pismo Święte oznacza również, że mężczyzna przywiąże się do swojej żony, i że staną się oni razem jednym ciałem. To dlatego, gdy Adam i Ewa są związani więzami miłości, nawiązuje się między nimi łączność ich istot, która jest małżeństwem ich ciał i ich serc. Wówczas są oni jednością. Ale wy, którzy wierzycie jeszcze, że pierworodny grzech jest grzechem ciała, czy czytaliście gdzieś w Piśmie Świętym, że Bóg karze Adama i Ewę bo się poznali ? Nie, pierworodny grzech absolutnie nie wynika z czynu ciała, lecz z nieposłuszeństwa człowieka wobec swojego Twórcy, który zabronił mu spożyć z drzewa poznania.
(11) Zwrot jaki wziął ten grzech w waszych myślach jest wynikiem zboczonego umysłu przywódców religijnych, którzy nie mogą powstrzymać się postrzegać skorumpowanej kobiety z powodu Ewy, która została skuszona przez węża. Obawiając się wtedy zbrudzić się z kobietami, nie tylko je oczerniają i odrzucają, ale na dodatek zdołali wmówić całemu światu, że pierworodny grzech był wynikiem fizycznego zjednoczenia mężczyzny ze swoją żoną ! Wbili wam to kłamstwo do głowy, abyście czuli się winni, ażeby rządzić wami ; i to co z tego wynika jest hańbą ! Ja wam to mówię ; znając ich poczynania, nic nie brakuje w ich zamiarach, nawet ogłosić Twórcę nienawistnym, który stworzyłby kobietę tak, żeby stała się ona pułapką dla mężczyzny ; wówczas kiedy jest ona jego nagrodą, jego honorem i darem od Boga. Wraz z naukowcami, którzy wam wmawiają, że jesteście dziećmi chaosu i małpami po ewolucji, te wybielone grobowce są waszymi najgorszymi wrogami, ponieważ, oni dodają, że dzieci rodzą się od dawna w grzechu.
(12) Widzę, że wyobrażenie jakie macie o Adamie i Ewie i wężu, jak i również o całej przepowiedni ; nie przekracza tych, które mają małe dzieci, których religijni kształcą wraz z obrazkami, wmawiając im, że Pismo Święte się czyta w dosłownym sensie słowa. Czy będziecie wtedy w stanie mnie naśladować, czy też będziecie upierać się przy waszych szalonych przekonaniach ? Słuchajcie ! Aż do momentu, kiedy Bóg wzywa człowieka u schyłku świata, człowiek ten jest nagi (czyli, że o niczym nie wie) i wcale się tego nie wstydzi. Lecz, od chwili kiedy jest on wykształcony przez Wiekuistego (kiedy jego nagość jest nakryta) i jego oczy otwierają się, uświadamia sobie rzeczywistość. Zobaczył wtedy to, czego nie widział, ponieważ rodzi się on po raz drugi. Dlatego, gdy wznosi się on, Adam zaznacza zarówno zakończenie czasu ignorancji i początek czasu na wiedzę. Tak więc, i jak to potwierdza Pismo Święte, umieramy w Adamie i odrodzimy się w Chrystusie. I to jest zmiana człowieka i świata, jak i również spełnienie przepowiedni.
Łono narodzin
(13) Należy więc dziś pojąć naukę Wiekuistego, aby mieć dokładniejsze przedstawienie stworzenia świata i jego przyszłości. W przeciwnym razie, dokąd powinniśmy kierować nasze badania, aby wiedzieć kim my jesteśmy i jak mamy żyć ? A czego mielibyśmy się spodziewać ? Niewątpliwie, utworzenie jest związane z rzeczami gwiezdnymi, z ciałami niebieskimi. Otóż, ponieważ istniejemy wraz z ciałem i duszą w głębokości wszechświata ; nieuchronnie możemy stwierdzić, że wszechświat, z którego pochodzimy jest w ten sposób utworzony. Jesteśmy naprawdę dziećmi wszechświata i dziećmi ciał niebieskich, które są wymyślone, zaprojektowane i stworzone dla naszego przybycia.
(14) Co do prokreacji, kojarzymy ją z głębią żyjących istot, w których odtworzone są pierwotne warunki narodzin pozwalające na potomstwo. Ale pierwotne utworzenie (które pojawia się wokół każdej gwiazdy), oraz prokreacja która z niej wynika, tworzone są zawsze przez Ducha Świętego, który wypełnia cały wszechświat, gdziekolwiek byśmy nie byli w nim. Jest to zawsze dzieło Twórcy, ponieważ, w przeciwieństwie do tego co się mówi, stworzenie nie daje życia. Odtwarza ono jedynie i bezwiednie w jego łonie pierwotne warunki narodzin, wraz z którymi dziecko pojawia się z kolei. Dlatego tworzenie najpierw i prokreacja następnie są zawsze dziełem Twórcy i jednym i tym samym ruchem narodzin.
(15) Bóg nie stworzył świata raz na zawsze, ponieważ tworzy on go ciągle i bez przerwy. I zawsze tak będzie, w każdej chwili, która mija. Jednak, aby sobie w pełni wyobrazić ten ciągły ruch stworzenia i narodzin ; pomyślcie, że łono stworzenia pochodzi z łona Ziemi, że łono Ziemi pochodzi z łona Galaktyki, która jest całkowicie zamieszkana, i że łono tej ostatniej pochodzi z łona wszechświata, który również jest zamieszkały przez miriady galaktyk podobnych do naszej. Dlatego Pismo Święte oznacza :
Wszystko co istnieje na ziemi istnieje w niebie, i wszystko co istnieje w niebie istnieje na ziemi.
(16) Kiedy tworzymy narzędzie, wynika to z potrzeby. A kiedy używamy go, ta potrzeba znika. Nie tworzymy go więc dwukrotnie. Podobnie, Wszechmogący kształtuje ciała niebieskie przez jego naukę ; potem, na podstawie warunków życia, które one oferują, tworzy on wszystkie kolejne gatunki aż do człowieka, aby człowiek był jego siedzibą. Na Ziemi, jak i na każdej nowej ziemi w Galaktyce, Bóg tworzy ludzi w taki sposób, aby mnożyli się oni następnie sami, będąc odpowiedzialnymi za ich potomstwo. Aby sobie to wyobrazić, weźmy te przykłady : tak jak las nie może istnieć bez drzew, z których on się składa, ani te ostatnie bez lasu, w którym one się znajdują, lub jeszcze : tak jak ciało niebieskie nie może istnieć bez cząstek, które je stanowią ani te ostatnie bez ciała niebieskiego, w którym one się kształcą ; Bóg nie istnieje bez ludzi ani ci ostatni bez Boga. Ale las jest większy od drzew, ciało niebieskie jest większe od cząstek, i Bóg jest większy od ludzi, którzy służą mu jako siedziby wszędzie w jego wszechświecie. Oto wymiary Boga i ludzi !
Oczywiste dowody istnienia
(17) Kiedy tłumaczymy komuś dzieło, które właśnie zrobiliśmy, pokazujemy mu dlaczego i w jaki sposób to zrobiliśmy. Ale żeby być całkowicie słusznym w dziedzinach nauki, należy wyjaśnić dlaczego człowiek istnieje taki jaki jest wraz z jego umysłem, z którego wydobywa się jego dzieło. Wytwór człowieka pokazuje w nim samym kto go zrobił, oboje będąc nierozłączni. Człowiek realizuje dzieła w miarę jego potrzeb. Ale w żaden sposób, nie tworzy on nauki, która ona sama go stworzyła. Proszę was więc stwierdzić, że to co wydostaje się z waszych rąk wydobywa się z waszego umysłu, i że wy sami jesteście nieuchronnie skutkiem większego umysłu. Ten wielki umysł to Bóg, Duch Boży, który wypełnia cały wszechświat, w środku którego rozwijają się ciała niebieskie.
(18) Ponieważ ludzkie dzieła nie są zaprojektowane i stworzone przez przypadek (nieumyślnie), lecz przez samą wolę, człowiek nie może być sam w sobie skutkiem hazardu, inaczej hazard zakończyłby się na nim niechybnie ! Jak można byłoby zrozumieć, że dom jest skutkiem woli człowieka, który zbudował go celowo, a człowiek, on, mógłby być skutkiem przypadku ? Lecz, aby stworzyć człowieka potrzebujemy więcej inteligencji niż do dzieł, które wydostają się z jego rąk. A ponieważ to celowo robimy dzieło, to my sami jesteśmy stworzeni celowo. A cel Twórcy jest ten, by wywołać człowieka, aby każdy z niego był Jego własną egzystencją i żył cały szlak życia, taki jaki jest on poczęty w drugiej części księgi. Zrozumcie tutaj, że charakterystyczna cecha człowieka jest móc pojąć naukę, przez którą on istnieje, aby stać się wiecznym.
(19) Jest również bezsporne, że jeśli chce się wytłumaczyć egzystencję domu mieszkalnego, oraz materiały, które były niezbędne do jego budowy ; musimy najpierw objaśnić cały wszechświat wraz z jego wszystkimi elementami. To znaczy, że musimy wytłumaczyć gwiazdy, planety i ich satelity, z których składają się galaktyki ; czyli, wyjaśniając elektromagnetyzm, przez który te ciała niebieskie egzystują i rozwijają się. I tak to będzie aż do ukształcenia Ziemi, jej kontynentów, jej wody, i jej niezbędnych epok do stworzenia kolejnych gatunków aż do czasu pojawienia się człowieka i siebie samego w dniu, w którym kontemplujemy ten dom. Widzicie, trzeba postrzec całość zanim osiągniemy zrozumienie samego siebie i dzieło, które sporządziliśmy.
(20) Oznacza to również, że nie możemy pojąć jednej rzeczy lub istoty na podstawie tego co obserwujemy u nich. Nie, nie można wytłumaczyć Ziemi na podstawie Ziemi, ani Słońca na podstawie Słońca, ani człowieka na podstawie człowieka ! Można wyłącznie to zrobić na podstawie elementów, które powodują ich egzystencję. W drugiej części księgi zrozumiecie te słowa. Ponieważ tak jak postać rzeczy bardzo skomplikowana może być wyjaśniona prostym szkicem, tak ja pokażę wam wszystkim skomplikowaną postać wszechświata kilkoma kreskami. I wtedy zrozumiecie, że wystarczy znać podstawę, aby być na dobrej drodze, ale która nie może się ukazać jak tylko poprzez niepodważalne dowody, niepodatne żadnemu objaśnieniu. Pierwszy z tych oczywistych dowodów, źródłem wszelkiego rozumowania, jest ten : skoro pochodzimy ze wszechświata i jesteśmy żywi, to znaczy, że wszechświat jest on sam w sobie żywy. Bo jest oczywiste, że to co jest żywe nie może narodzić się z tego co nim nie jest...
(21) Wtedy będzie się mówiło : więc materia jest żywa ? Faktycznie, materia jest żywa i ciała niebieskie również. Ale ciała niebieskie mają swoje własne życie ciała niebieskiego. Rośliny mają swoje życie roślinne. Zwierzęta mają te z ich gatunku ; i człowiek, który jest tym wszystkim, ma w sobie życie Boskie. Jeśli tłumacząc tutaj, że umysł, który ożywia was jest energią elektromagnetyczną wynikająca z ciał niebieskich i cząstek, z których te ciała się składają, oraz z żywych światów ; to nie jesteście jeszcze w stanie pojąć o czym ja mówię. Ale stopniowo będę wam to ułatwiał pojąć, pokazując wam, że cały wszechświat jest energią elektromagnetyczną, która jest jednocześnie : siłą , ciałem i umysłem Wiekuistego. Wtedy wszystko będzie już dla was jasne.
Wymuszona egzystencja
(22) We wszechświecie, wszystko istnieje z jakiegoś powodu. A ten powód poprzedza nieuchronnie przybycie tej rzeczy lub istoty. Kiedy odczuwamy potrzebę posiadania jakiegoś narzędzia, to właśnie uzasadnienie go określa i działa wobec tego, aby go stworzyć. Powód poprzedza więc dzieło, które tworzymy. Ale, by zrozumieć uniwersalną siłę, wraz z którą wszystko się kształci, nawet nasze myśli ; przyjrzyjmy się bezpośredniej rzeczywistości. Zacznijmy od stwierdzenia, że wszystko co istnieje w miniaturze lub w najwyższym stopniu, od cząstki do ciała niebieskiego ; jest zmuszone być takie jakie jest, i tam gdzie się znajduje w chwili, w której je obserwujemy. To jest oczywiste, wskazując, że narzucone istnienie każdej rzeczy anuluje hazard jego przybycia. Ponadto, istnieje obowiązkowo jakaś siła, która zmusza go do istnienia. Ta pierwotna i wieczna siła jest siłą Boga, która jest siłą elektromagnetyczną, wraz z którą każde ciało się kształtuje i jest w ruchu.
(23) Udowodnimy w drugiej części, że ciała niebieskie i cząstki nie mogą istnieć jedne bez drugich. W istocie, to egzystujące ciała niebieskie, które rodzą cząstki, te z kolei rodzą nowe ciała niebieskie przez jedyny elektromagnetyzm, który jest po prostu działalnością magnesu. Ciała niebieskie są magnesami, których energia może być skrajnie natężona, jak to się dzieje z gwiazdami. Nie miejcie wątpliwości, będzie to udowodnione i do zrozumienia dla wszystkich.
(24) Ustalmy na razie, że pojawienie się każdej konkretnej rzeczy jest wymuszone, konieczne, aby tak było. Trzeba na przykład przestać mówić, że to liść z drzewa rośnie z jego własnej inicjatywy, choćby dlatego, że rzeczy i istoty, które jeszcze nie istnieją nie mogą mieć aktu woli... Ale skoro to dane warunki życia przez ciała niebieskie stwarzają potrzebne egzystencji drzewa wraz z jego liśćmi ; musimy stwierdzić, że wszystko jest zmuszone istnieć takie jakie jest a nie inne. Powiedzcie : wszystko co obserwuję wokół mnie, jest zmuszone istnieć takie jakie widzę, w przeciwnym razie nic by nie istniało ! Będzie to jedno z pierwszych wiarygodnych słów, które wyrazicie w rzeczywistości. Dla porównania, brak powodu istnienia jakiejś rzeczy nie pozwala tej rzeczy istnieć, ponieważ nie ma niczego co mogłoby ją sprowadzić. Będąc zmuszonym do istnienia, nie możemy nim być przez przypadek, lecz z aktu woli i w jakimś celu. Powstrzymajcie się więc wierzyć, że wszystko mogło być inaczej, ponieważ gdyby mogło być inaczej, to byłoby inaczej i zawsze takie jakie jest... Jesteśmy więc pewni, że wszystko co nam się przedstawia przed oczami jest zmuszone istnieć takie jakie widzimy.
(25) Co jest wirtualne nie jest rzeczywiste, i co jest sztuczne jest nienaturalne. Ale wymóg istnienia jakiejś rzeczy nie może być żądany sam z siebie i osobno, ponieważ to co istnieje nie może stworzyć jedności jak tylko według relacji z tym co było. Otóż, ponieważ wszystko istnieje przez to co było, wnioskujemy więc nieuchronnie, że wszystko istnieje dla tego co będzie, zapewniając wówczas ciągłość. Niewątpliwie, chodzi tu o przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, które widzieliśmy w tabeli rozwoju świata. Jednakże, gdy o nich wspominamy, nie tłumaczymy tym niczego. Ale, kiedy stwierdzamy, że wszystko jest zmuszone do istnienia (teraźniejszość) przez to co było (przeszłość), dla tego co będzie (przyszłość), zaczynamy przeczuwać siłę egzystencji, która oprócz usunięcia hazardu, wskazuje, że istnieje postęp i cel. Stwierdzamy nieuchronnie, że istnieje wymuszenie egzystencji, według relacji z tym co było, dla ciągłości. Co oznacza, że istnieje ścieżka życia niezależnie od woli człowieka, i jeszcze więcej ; ja wam to mówię.
(26) Gdy już stwierdzimy jak się rodzą ciała niebieskie, jak rosną, jak tworzą następne i znikają każde po kolei ; wtedy okaże nam się wyraźnie, że to nie czas płynie, lecz żywa istota, która mija wraz z ciałami niebieskimi, które robią to samo. Bo jesteśmy materią, w ciele niebieskim z materii, i wewnątrz materii w objętości wszechświata, który zmienia nieustannie swój stan. A więc, skoro przyszłość zależy od tego a nie od woli człowieka, i że nie możemy mieć wpływu na przyszłość, to musimy przestać krzyczeć : zbudujmy razem naszą przyszłość ! Bo to jak byśmy mówili : ukierujmy działanie ciał niebieskich według naszego uznania, aby ukierować bieg rzeczy w kierunku jakim chcemy ! Czy można zaledwie mówić o przyszłości gdy ignorujemy, że istnieje ścieżka życia pochodząca z ewolucji ciał niebieskich, i że jest to jedyna ścieżka, którą świat może naśladować ? Nie, nie można. Dlatego ludzie są w błędzie we wszystkim.
Elementy wszechświata
(27) Kiedy wiemy, że satelita staje się planetą, potem gwiazdą w zależności od okoliczności, czy można twierdzić, że istnieją trzy rodzaje ciał niebieskich ? Jest to niemożliwe, ponieważ chodzi tu o to samo ciało, które zmienia się. Z cząstką jest podobnie. Bo cząstka i ciało niebieskie, które składa się z cząstek, są oboje ciałami solidnymi, które zmieniają się przez ich działalność elektromagnetyczną. Jeśli jakiś głuptas miałby obserwować od czasu do czasu rozwój pisklęcia, nie miałby on pojęcia, że chodzi tu o tego samego ptaka, który zmienia się ; lecz myślałby, że spogląda za każdym razem na jakiegoś innego ptaka. Otóż, naukowcy mają taką postawę co do ciał niebieskich i cząstek, ponieważ widzą je różniące się w ich stanie i z bardzo licznymi różnorodnościami. Bardziej obnażeni niż gałęzie, z których zdjęli korę ; nie dostrzegają oni, że chodzi tu o te same masy, które zmieniają się ; bo nie mogą pojąć, że cząstki i ciała niebieskie są magnesami, które rodzą się, rozwijają się, tworzą następne i mijają dzięki działalności elektromagnetycznej materii. Ale, czy nie twierdzą oni, że znają doskonale wszechświat ?
(28) Zobaczymy, że niektóre planety, jak Jowisz, Saturn, Uran i Neptun są ciałami solidnymi w otoczeniu gazu, które staną się gwiazdami po kolei w dolnej jednej trzeciej Galaktyki, przy krawędzi. Następnie, gwiazdy te pójdą w górną część wraz z ich ciałami niebieskimi w kierunku centrum Galaktyki, gdzie wygasną, kiedy już nie będą one miały materii do zwrócenia w przestrzeń. Zobaczymy w ten sposób, jakie będą kolejne światy, które są w dół od Słońca, jak Neptun, Uran, Saturn i Jowisz, i światy, które istnieją powyżej naszego Słońca, poruszając się w kierunku centrum Galaktyki. Te cztery przyszłe światy, na których pojawi się ludzkość, doświadczą również ten charakterystyczny i straszny dzień, w którym znajdujemy się obecnie ; a światy, powyżej naszego Słońca, które nas poprzedzają na ścieżce życia, przeszły już przez ten dzień.
(29) Jakkolwiek człowiek jest nadal porównywalny do zgaszonej świecy, księga życia oświeci go. Będzie wówczas wiedział, że będąc jedynym stworzeniem, które potrafi rozumować i pojąć elementy, wraz z którymi wszystko istnieje, jest on jako jedyna istota we wszechświecie, która może mieć dostęp do światłości. Przeto, nie może istnieć w galaktykach jakieś inne stworzenie większe od człowieka. Bądźcie cierpliwi, a będziecie posiadać tą wiedzę, która rozjaśni waszą twarz i ujawni wam zresztą, że wszechświat nie jest wcale chaotyczny lecz stabilny i z wielką subtelnością. Ponieważ wszystko jest tworzone celowo, z miłości, z jakiegoś powodu, i w doskonałej zgodności.
(30) Było więc niemożliwe, tym co się proklamują naukowcami, uczyć cokolwiek wiarygodnego na temat ciał niebieskich i żywych światów nieba, do którego nasz świat należy ; dlatego że widzą wszechświat składający się wyłącznie z materii. Nie pojmują, że zawiera on również umysł, materię, duszę, ciało, siłę, odnowienie i wieczność, które są zdefiniowane w następujący sposób :
(31) Jeśli więc nie zdajemy sobie sprawy, że wszechświat składa się z tych elementów, nie ma żadnej możliwości zrozumienia ani wzniesienia się. Lecz kiedy uświadomimy sobie, że tak jest doskonale, to możemy tylko zbliżyć się do prawdy, ścieżki zabłądzenia mając zasypane. Połączone razem, te siedem części nie mogą być rozdzielone ani badane oddzielnie. I to do nich was prowadzę, aby was wydobyć z pobytu zmarłych i was ocalić. Po spożyciu przy moim stole, już nic z tych rzeczy nie będzie wam nieznane. Wtedy właśnie objawi wam się, czym była ta ciemność a także szaleństwo ludzi, które z tego wynikało.
